| dc.description.abstract | EN: People usually feel they cause their own actions and subsequent outcomes, and attribute behavior to the proper agent. This is usually referred to as self-agency. Our sense of self-agency helps us to distinguish between self and other. During interpersonal synchrony self- and other-produced movements are highly aligned in both form and time, which may interfere with the ability to discriminate self- versus other-produced action. The current research examines the effects of interpersonal synchrony on experienced self-agency.
Fifty-four undergraduates performed an authorship ascription task in pairs where they consciously intended to produce an action-outcome (explicit processing) or were subtly primed with the action-outcome (implicit processing) before they performed the action and observed the outcome. Simultaneously, the participants were tapping their fingers either synchronous or asynchronous with each other.
In line with previous research, when participants were primed with or had an intention to produce a specific outcome, and this outcome matched their goal, participants experienced higher self-agency then when the outcome did not match their goal. Additionally, findings showed a significant interaction between matching and the degree to which participants felt they did the task together with the other participant. Furthermore, synchrony had no effects.
Implications for future research are discussed.
NL: Het uitvoeren van gedrag gaat meestal gepaard met een gevoel van zelf-causatie. Zelf-causatie staat voor het gevoel dat we onze eigen acties en de consequenties ervan veroorzaken. Ons gevoel van zelf-causatie helpt ons om onderscheid te maken tussen onszelf en een ander. Tijdens interpersoonlijke synchroniciteit liggen acties die worden uitgevoerd door jezelf en acties die worden uitgevoerd door een ander erg op een lijn, zowel in vorm als in tijd. Dit kan interfereren met het vermogen om onderscheid te maken tussen acties die door jezelf en door een ander geproduceerd zijn. Het huidige onderzoek onderzoekt de effecten van interpersoonlijke synchroniciteit op ervaren zelf-causatie.
Vierenvijftig studenten voerden in tweetallen een zelf - causatie taak uit, waar ze een doel kregen om een uitkomst te veroorzaken (expliciete verwerking) of subtiel werden geprimed met de uitkomst (impliciete verwerking), voordat ze de acties uitvoerden en de uitkomst bekeken. Hierbij moesten ze aangeven in hoeverre zij het gevoel hadden dat zij de uitkomst hadden veroorzaakt. Op hetzelfde moment, tikten de participanten hun vingers of synchroon of asynchroon met elkaar. In overeenstemming met eerder onderzoek, ervieren de participanten een hoger gevoel van zelf-causatie wanneer de prime of het doel matchde met de uitkomst die ze te zien kregen dan wanneer de uitkomst niet matchde met het doel. Boven lieten de bevindingen een significante interactie zien tussen matching en de mate waarin participanten het gevoel hadden dat ze de taak samen deden. Tevens had synchroniciteit geen effecten. Implicaties voor vervolgonderzoek worden besproken. | |
