Hoe meer, hoe beter? Een onderzoek naar het effect van het gebruik van meerdere pragmatische argumenten in slechtnieuwsbrieven op de reacties van mensen

Abstract

In dit onderzoek is onderzocht in hoeverre het gebruik van meer pragmatische argumenten in een slechtnieuwsbrief een positiever of een negatiever effect heeft op de reacties van mensen dan het gebruik van minder pragmatische argumenten in een slechtnieuwsbrief. Daarnaast is in dit onderzoek onderzocht hoe mensen reageren op de verschillende typen en aantallen evidentie die kunnen worden aangevoerd ter ondersteuning van een pragmatisch argument. Reageren mensen anders op een slechtnieuwsbrief met pragmatische argumenten die worden ondersteund door statistische evidentie dan op een slechtnieuwsbrief met pragmatische argumenten die worden ondersteund door anekdotische evidentie? Hoe reageren mensen op een slechtnieuwsbrief met pragmatische argumenten die worden ondersteund door een combinatie van statistische én anekdotische evidentie? Kan een schrijver van een slechtnieuwsbrief beter normatief sterke evidentie aanvoeren dan normatief zwakke evidentie? Of maakt het niet uit?

De resultaten van dit onderzoek laten zien dat het aanvoeren van pragmatische argumenten in een slechtnieuwsbrief positieve effecten heeft op de reacties van mensen. Mensen reageren positiever wanneer zij een brief met één of twee pragmatische argumenten hebben gelezen dan wanneer zij een brief zonder pragmatische argumenten hebben gelezen. Het is echter niet zo dat een schrijver van een slechtnieuwsbrief onbeperkt pragmatische argumenten kan aanvoeren. Een slechtnieuwsbrief met drie pragmatische argumenten wordt namelijk minder toegankelijk gevonden. Het aanvoeren van aanvullende evidentie ter ondersteuning van de pragmatische argumenten in een slechtnieuwsbrief heeft wel positieve effecten op de reacties van mensen. Mensen reageren positiever wanneer zij een brief met aanvullende evidentie hebben gelezen dan wanneer zij een brief zonder aanvullende evidentie hebben gelezen. Wederom geldt dat het onverstandig is onbeperkt aanvullende evidentie aan te voeren. Mensen vinden een slechtnieuwsbrief met een combinatie van statistische en anekdotische evidentie namelijk minder toegankelijk. De pragmatische argumenten in een slechtnieuwsbrief kunnen dus het beste worden onderbouwd met één vorm van aanvullende evidentie. Welke vorm van aanvullende evidentie wordt aangevoerd, maakt niet uit. Mensen reageren niet positiever of negatiever wanneer er statistische evidentie wordt aangevoerd dan wanneer er anekdotische evidentie wordt aangevoerd. Wel kan een schrijver in een slechtnieuwsbrief beter normatief sterke evidentie aanvoeren dan normatief zwakke evidentie. Mensen die een brief systematisch verwerken reageren namelijk positiever op het gebruik van normatief sterke evidentie dan op het gebruik van normatief zwakke evidentie.

Geconcludeerd werd dan ook dat een schrijver van een slechtnieuwsbrief zorgvuldig moet afwegen hoeveel pragmatische argumenten en evidentietypen hij aanvoert. Het onbeperkt aanvoeren van pragmatische argumenten en aanvullende evidentie in een slechtnieuwsbrief kan namelijk negatieve effecten hebben op de reacties van mensen. Een schrijver van een slechtnieuwsbrief kan de reacties van mensen wel positief beïnvloeden door normatief sterke evidentie aan te voeren, in plaats van normatief zwakke evidentie. Echter, een schrijver van een slechtnieuwsbrief dient zich wel te realiseren dat hij de percepties van mensen niet volledig kan beïnvloeden. De wijze waarop mensen een brief verwerken bepaalt namelijk deels hoe zij een slechtnieuwsbrief interpreteren.