De provincies natuurlijk aan zet

Abstract

Onopvallend, probleem veroorzakend, onnodig en onprofessioneel; termen die lange tijd van toepassing op het imago van provincies zijn geweest. Maar discussies over een Randstadprovincie en de ‘strijd’ met Bleker met betrekking tot het Natuurakkoord hebben ervoor gezorgd dat provincies weer volop in de belangstelling staan. Provincies zijn weer op het punt beland waar ze het heft in eigen handen hebben wat betreft ruimtelijke ordening. In de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte worden zij aangewezen als gebiedsregisseurs van het natuurbeleid. Provincies zijn er als regisseur verantwoordelijk voor om op het gebied van natuur de Ecologische Hoofdstructuur (EHS) te verkleinen, af te ronden en daarbij tegelijkertijd te voldoen aan de internationale afspraken die over de Europese natuur zijn gemaakt. De invulling en het beheer van natuur ligt nu dus in provinciale handen. Dat klinkt als een schone taak, maar deze ontwikkelingen gaan gepaard met grove bezuinigingen van ruim 600 miljoen euro. Dit onderzoek richt zich op de regierol van provincies in het natuurbeleid. Er wordt enerzijds aandacht besteed aan de invulling die provincies aan hun rol als gebiedsregisseurs kunnen geven. Wat is regie? Welke vormen van regie zijn er mogelijk? Anderzijds richt dit onderzoek zich op de daadwerkelijke invulling die provincies aan hun rol als gebiedsregisseur geven en welke factoren hieraan ten grondslag liggen.