Acculturatie van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse migranten en het gebruik van eerstelijnszorg

Abstract

Het proces van acculturatie wordt verondersteld veranderingen in gezondheid en gedrag te beïnvloeden. Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen verschillen wat betreft het gebruik van eerstelijnszorg van elkaar. Daarnaast gebruiken eerste generatie migranten meer zorg dan tweede generatie migranten binnen elke genoemde etnische minderheidsgroep. Deze scriptie onderzoekt of de mate van acculturatie van migranten een verklaring biedt voor de verschillen in zorggebruik. Migranten welke in een sterkere mate zijn geaccultureerd, voelen zich meer gezond en maken minder gebruik van eerstelijnszorg. Aan de andere kant voelen migranten welke in mindere mate zijn geaccultureerd, zich minder gezond en maken meer gebruik van eerstelijnszorg. De mate van culturele acculturatie, sociale acculturatie en cognitieve acculturatie vormen een onderdeel van de verklaring van de etnische verschillen in zorggebruik. Turkse en Marokkaanse migranten zijn in mindere mate cultureel, sociaal en cognitief geaccultureerd, waardoor zij meer gebruik maken van eerstelijnszorg dan Antilliaanse migranten. Verschillen in de mate van structurele acculturatie staan niet in relatie tot het zorggebruik. Binnen de etnische minderheidsgroep geldt dat juist structurele acculturatie deels een verklaring biedt voor de verschillen in zorggebruik tussen eerste generatie migranten en tweede generatie migranten. Culturele acculturatie, sociale acculturatie en cognitieve acculturatie bieden geen verklaring voor de verschillen in zorggebruik tussen eerste generatie migranten en tweede generatie migranten.