| dc.description.abstract | Het fenomeen indigenization is complex en dit wordt duidelijk uit deze studie. De focus is niet alleen gericht op de handeling, het essentialiseren van een ‘inheemse cultuur’ voor het verkrijgen van bronnen en rechten, maar ook op het proces, vanaf de aanleiding tot het inzetten van het fenomeen en de gevolgen daarvan. Hierdoor worden drie belangrijke inzichten verkregen waaruit blijkt dat het fenomeen in de context van mondialisering en vooral modernisering geplaatst moet worden.
Allereerst blijkt dat het fenomeen verbonden is met de historische context van de Dayaks Seberuang. De inferioriteit die kenmerkend is voor het fenomeen, is te herleiden naar een geschiedenis van contact met dominante buitenstaanders. Dit contact is ook de basis van hun drang naar modernisering.
Ten tweede is er sprake van ambivalentie van cultuur. De cultuur die ingezet wordt is gebaseerd op een stereotypering waar de Dayaks zich jarenlang tegen verzet hebben, en dit maakt deel uit van hun drang om te moderniseren.
Het derde inzicht is ambivalentie van modernisering: modernisering wordt ingezet om negatieve invloeden van modernisering tegen te gaan. De invloeden komen van jongeren die terugkomen na een lange tijd van socialisatie in de stad voor scholing, en leiden tot een ervaring bij ouderen van een collectiviteitscrisis. De ouderen proberen door samenwerking met westerse buitenlanders de samenleving onafhankelijk te maken van de stad. Hierdoor ontstaat intensief contact met buitenlanders en wordt de samenleving direct beïnvloed door kenmerken van modernisering, zoals verbeelding, met als gevolg erosie van het collectief. | |
