Middelgrote loopsportevenementen: kleine organisaties worden groot. Een kwalitatief en kwantitatief onderzoek naar de organisatorische kenmerken van middelgrote loopsportevenementen en de consequenties hiervan op een mogelijke samenwerking met de Atletiekunie.

Abstract

De loopsport heeft de afgelopen decennia flink aan populariteit gewonnen. Loopsportevenementen weten hier als geen ander van te profiteren. Met name sinds het eind van de jaren negentig zijn er veel evenementen bij gekomen en zien organisatoren de deelnemersaantallen stijgen. Ook de Atletiekunie profiteert van de toenemende populariteit van het hardlopen, maar wel in mindere mate. Zeventig procent van de deelnemers aan loopsportevenementen zijn niet aangesloten bij de Atletiekunie. Voor de Atletiekunie ligt hier een grote kans. De Atletiekunie wil daarom een samenwerking aangaan met organisatoren van loopsportevenementen. Om deze organisatoren te verleiden tot samenwerking zal zij een meerwaarde moeten vormen voor die organisatoren. Onderzoek heeft aangetoond dat dit bij de vijf grootste loopsportevenementen van Nederland moeilijk zal zijn. De organisaties van deze evenementen zijn dusdanig professioneel dat de Atletiekunie weinig voor hen kan betekenen. Over de middelgrote loopsportevenementen bestaat hierover nog geen kennis. Voorliggend onderzoek springt hier op in en poogt meer kennis te verschaffen over de organisaties van middelgrote loopsportevenementen en de betekenisgeving van de betreffende organisatoren aan diverse opgaven waarvoor zij zich gesteld zien en de rol van de Atletiekunie bij hun evenement.

Betekenisgeving is afhankelijk van context, resultaten kunnen hierdoor niet zomaar worden gegeneraliseerd. Om meer inzicht te krijgen in deze generaliseerbaarheid en een zo compleet mogelijk beeld te kunnen krijgen van het gehele probleemveld is gekozen om kwalitatief onderzoek te combineren met kwantitatief onderzoek. Er is een tiental (semi) gestructureerde diepte-interviews gehouden bij tien verschillende organisaties van middelgrote loopsportevenementen. Daarnaast is een enquête uitgezet onder de organisaties van alle (negentig) middelgrote loopsportevenementen, 52 enquêtes zijn volledig ingevuld retour gekomen.

Het blijkt dat organisaties van middelgrote loopsportevenementen zich op een omslagpunt in hun ontwikkeling bevinden. Zij kunnen niet meer getypeerd worden als vrijwillige vereniging, maar zijn in de meeste gevallen ook (nog) geen professionele dienstverlening. Deze specifieke situatie brengt hen in een lastig parket. Door groei en ontwikkelingen in de maatschappij krijgen zij te maken met diverse moeilijker wordende opgaven, maar zij zijn nog niet zover doorgegroeid dat ze gebruik kunnen maken van de voordelen van een groot evenement. Een uitstekend voorbeeld hierbij is de kwestie professionalisering. De evenementen worden te groot om door vrijwilligers te worden georganiseerd, maar ze zijn te klein om voldoende inkomsten te genereren om ook daadwerkelijk professionals in te kunnen huren. Ook op diverse andere fronten speelt dit probleem.

Dit geeft de Atletiekunie een uitgelezen kans om op in te spelen. Toch vinden de organisatoren van middelgrote loopsportevenementen de diensten van de Atletiekunie op dit moment (te) beperkt. Zij zien dan ook diverse mogelijkheden om het dienstenpakket uit te breiden. Overigens geldt dit met name voor de kleinere evenementen. Naarmate een evenement groter wordt en de organisatie meer is ontwikkeld hechten organisatoren minder belang aan de Atletiekunie. De Atletiekunie zal zich dan ook met name op de organisaties van kleinere evenementen moeten richten en hen een zetje in de rug moeten geven om voorbij het omslagpunt te komen.