De relaties tussen motoriek, exploratie, gedeelde aandacht en probleemoplossend vermogen en taal bij jonge kinderen.

Abstract

De embodiment theorie gaat er vanuit dat intelligentie ontstaat in de interactie met de omgeving en als het resultaat van sensomotorische activiteit. In het huidige onderzoek zijn de relaties tussen grof motorische ervaring, exploratie, gedeelde aandacht, probleemoplossend vermogen en taal onderzocht. In dit onderzoek werd verwacht dat meer grof motorische ervaring samenhangt met een hoger niveau van exploratie, gedeelde aandacht, probleemoplossend vermogen en taal. Ten tweede werd verwacht dat een hoger niveau van exploratie en gedeelde aandacht samenhangen met een hoger niveau van probleemoplossend vermogen en taal. Dertig typisch ontwikkelende kinderen tussen 17 en 51 maanden hebben deelgenomen aan dit onderzoek. De ouders/verzorgers hebben vragenlijsten ingevuld wat betreft achtergrondinformatie, grof motorische ervaring en taalniveau van hun kinderen. Exploratie, gedeelde aandacht en probleemoplossend vermogen werden gemeten door middel van observaties. Gedeelde aandacht kon door gebrek aan variatie in de scores niet worden meegenomen in de analyse. De overige hypotheses zijn bevestigd; de resultaten lieten zien dat de mate van grof motorische ervaring positief samenhangt met de andere variabelen. Ook werd er een positieve relatie gevonden tussen exploratie en probleemoplossend vermogen en de taalontwikkeling. Hoewel longitudinale studies met grotere onderzoeksgroepen nodig zijn om causale relaties vast te stellen tussen de variabelen, zijn de resultaten van de studie overeenkomstig met de embodiment theorie.