Gehechtheidsrelatie tussen ouder en kind, en hulpverlener en kind in het dovenonderwijs in de periode 1959-1972

Abstract

Dit onderzoek wil het de gehechtheidsrelatie tussen dove kinderen en horende ouders in de voorschoolse periode, en tussen dove kinderen en leraren en zorgverleners tijdens de schoolperiode in kaart brengen. Met behulp van het theoretisch kader zijn bronnen van 1959 tot 1972 van twee doveninstituten, Sint Michielsgestel en Guyot Groningen, bestudeerd en middels de Grounded Theory geanalyseerd. Uit verschillende bronmaterialen is naar voren gekomen dat gehechtheid de belangrijkste factor is voor de ontwikkeling van kinderen. Beide onderzochte instituten hebben in die periode aandacht besteed aan contact tussen ouders en zorgverleners om een stabiele en intieme omgeving voor het kind te creëren. Er kan geconcludeerd worden dat zowel ouders als zorgverleners een belangrijke rol spelen bij de opvoeding en het ontwikkelen van communicatie van dove kinderen. Er wordt aanbevolen om voornamelijk meer onderzoek te doen naar de gehechtheidstheorie van Bowlby in doveninstituten en hechting in de periode 1959-1972 te vergelijken met de hechting in deze tijd om de ontwikkeling van de gehechtheidstheorie weer te geven.