Rol van Syntax en Semantiek in Connectieven: Van coördinatie tot subordinatie.

Abstract

Connectieven zorgen voor het verbinden van hun leden en verwoorden de relaties tussen hun leden. Op syntactisch vlak worden ze verdeeld in coördinatoren en subordinatoren. Coördinatoren hebben semantisch gelijkwaardige leden en bij subordinatoren ondersteunt het ene lid de betekenis van het andere. Conditioneel gebruik van het connectief and valt syntactisch gezien in de ene categorie maar semantisch zijn de leden ongelijk en lijkt het in de andere categorie te vallen. Daarom is de Mismatching Hypothese (Culicover & Jackendoff, 1997) opgesteld: er is een verschil tussen semantiek en syntax in ‘left-subordinating’ and. Bewijs hiervoor wordt geleverd uit de binding en extractie uit de leden van dit connectief. Bij asymmetrische coördinatie zijn de leden niet semantisch ondergeschikt maar bij de ‘threat’-or constructie zijn ze dat wel. In het Nederlands zijn er ook soortgelijke connectieven. Non-parallelle coördinatoren zijn coördinatoren waar de leden op semantisch en syntactisch gebied ongelijk zijn . Insubordinatoren zijn subordinatoren met semantische coördinatieve eigenschappen. Door te kijken naar gelijkwaardigheid van de leden en de toegestane syntactische categorieën in de leden worden beide soorten connectieven geclassificeerd. Niet alleen de syntactische structuur en de semantische ongelijkheid van de leden, maar ook de syntactische ongelijkheid van de leden kan een onderscheid leveren voor connectieven en hoe ze zich gedragen bij extractie. Deze drie factoren samen leven uiteindelijk acht soorten connectieven op tussen subordinatie en coördinatie.