Sociale in- & uitsluiting in Kaapstad. Hoe Bahá’í gelovigen omgaan met dit fenomeen in het dagelijks leven.

Abstract

Zuid-Afrika heeft 46 jaar geleden onder het apartheidsregime. Tijdens dit regime was het land als ‘wit’ gestructureerd zowel politiek als territoriaal. Na de afschaffing heeft het tijd nodig om intergroup relations te herstellen. De situatie na 1994 in Kaapstad wordt weergegeven aan de hand van praktijkvoorbeelden. Daarna wordt er ingezoomd op het Bahá’í geloof. Dit geloof staat voor eenheid in diversiteit: Unity. Zij verzorgen in de stad veelal activiteiten en lessen waar iedereen naar toe mag komen. Dit is voornamelijk gericht op de jeugd. De Bahá’ís hebben het ideaal om niemand in- of uit te sluiten. Toch is Kaapstad nog altijd grotendeels gebaseerd op etnische afkomst. Hoe zal deze, nog altijd bestaande segregatie invloed hebben op de Bahá’ís? En in hoeverre speelt het verleden voor zowel de Bahá’í gemeenschap als individu nog een grote rol? Hier wordt wederom aan de hand van praktijkvoorbeelden antwoord opgezocht.