Sein zum Tode en (je) verliezen in de sport

Abstract

In deze scriptie wordt onderzocht of er een lezing mogelijk is van Heideggers 'Sein und Zeit' waarin concrete verlieservaringen mensen hun 'Sein zum Tode' beter leren begrijpen. Specifiek wordt er gekeken naar verlieservaringen in de sport, temeer daar deze vaak worden aangeduid in het jargon van de dood ('poule des dood', 'sudden death'). In de scriptie volgt een analyse van Heideggers eigen vergelijking van concrete verlieservaringen met ons 'Sein zum Tode'. De conclusie van de scriptie is dat in het denken van Heidegger iedere poging om door concrete verlieservaringen ons Sein-zum-Tode te begrijpen juist een vlucht is voor ons 'Sein zum Tode', want datgene wat onze eigen tijdelijkheid zo beangstigend maakt ontbreekt juist in verlieservaringen in de sport.