Vloeiendheid in eerste- en tweede taal: Kan het effect van conceptuele complexiteit op haperingen in eerste- en tweede taal gemeten worden?

Abstract

Dit onderzoek richt zich op de vraag of een nieuwe onderzoeksparadigma geschikt is voor een vervolgonderzoek naar het effect van conceptuele complexiteit op haperingen in eerste- en tweede taal. Dit onderzoeksparadigma is ontwikkeld door De Jong en Klockmann (2012) en bestaat uit twee experimenten. In het eerste experiment (veranderend netwerk experiment), wordt er naar een pad gezocht waarbij op sommige momenten het netwerk verandert. In het tweede experiment (verschijnend netwerk experiment), wordt er naar een semantisch pad gezocht terwijl er een netwerk ontstaat. In beide experimenten worden er manipulaties gedaan op conceptueel niveau van spraakproductie. Het eerste doel van dit onderzoek is om te kijken of de manipulaties voor beide experimenten groot genoeg zijn om verschillen in reactietijden te meten. Het tweede doel van dit onderzoek is om te kijken of de gekozen onderzoeksmethode geschikt is: er wordt namelijk gebruik gemaakt van oogbewegingen om beide experimenten te sturen. De vraag is hier welke fixatietijd geschikt is om beide experimenten te sturen. De resultaten wijzen uit dat de manipulaties groot genoeg zijn om verschillen in reactietijden tussen de drie condities (moeilijk, makkelijk en geen verandering) te meten. Ook zijn er geschikte tijden gevonden om de verandering in een netwerk op het juiste moment te bewerkstelligen. Op basis van deze resultaten wordt het onderzoeksparadigma geschikt bevonden voor vervolgonderzoek. Uit de resultaten van spraakanalyses bij eerste taal, blijkt echter geen significant effect van conceptuele complexiteit op haperingen bij eerste taal. En omdat een analyse van spraak in een tweede taal echter ontbreekt, kunnen er geen ook uitspraken worden gedaan over de vraag of het effect van conceptuele complexiteit bij haperingen in eerste- én tweede taal gemeten kan worden.