Van romantiek tot arbeidsethiek: het naoorlogs atelier in de Verenigde Staten

Abstract

Centraal in deze scriptie staat de herleving van, en de tegenreactie op het romantisch kunstenaarsideaal die plaatsvond halverwege de twintigste eeuw onder de Amerikaanse kunstenaars. Hoe hebben de Amerikaanse kunstenaars halverwege de twintigste eeuw invulling gegeven aan het romantische ideaal? Wat was de tegenreactie op de romantische herleving? En wat betekende dit alles voor de atelierpraktijken en het kunstenaarsimago? De Tweede Wereldoorlog had de wereld veranderd in een beangstigende en bedreigende ruimte, en dus trokken de kunstenaars - voornamelijk abstract expressionisten - zich terug in de veiligheid van het atelier waar ze in zichzelf keerden voor inspiratie. Het atelier als veilige thuishaven en als een heilige plek van geniale creaties werd echter al de jaren zestig door een nieuwe generatie kunstenaars ontmanteld. Geïnspireerd door industriële en commerciële ontwikkelingen verschoof het ideaal van romantiek naar de arbeidsethiek: kunst maken was niet langer een aangelegenheid van een creatief individu, maar een baan die gedaan werd in een praktische werkruimte. In deze scriptie is een casus toegevoegd van Jackson Pollock als twintigste-eeuws romantisch genie en een casus van Frank Stella als uitvoerder van de arbeidsethiek.