Zweden en de Europese integratie, 1961-1994

Abstract

Deze scriptie gaat over de verhouding tussen Zweden en het Europese integratieproject. Dit is een interessant vraagstuk omdat Zweden vanuit economisch oogpunt vroeg aan het integratieproces zou moeten hebben deelgenomen, maar dat niet deed. Zweden werd pas op 1 januari 1995 lid van de EU. De vraag is waarom Zweden pas zo laat toetrad. In deze scriptie worden twee verklaringen voor deze 'Zweedse paradox' tegenover elkaar gezet. Sieglinde Gstöhl gaat ervan uit dat het buitenlands beleid van staten vorm krijgt door de invloed van belangengroeperingen, terwijl bij Lee Miles het Zweedse neutraliteitsbeleid centraal staat. Naast de rol van belangengroeperingen en het neutraliteitsbeleid wordt in deze scriptie ook gekeken naar de rol van het Zweedse sociaaleconomische model, de Zweedse exportbelangen en de nationale identiteit van Zweden bij de beleidsvorming ten aanzien van het Europese integratieproces. De conclusie van de scriptie is dat de neutraliteitspolitiek centraal stond in de Zweedse overweging om tijdens de Koude Oorlog niet toe te treden tot de EEG/EG, die werd gezien als een bijwagen van de NAVO. Toen de Sovjet-Unie uiteen viel werd de kracht van dit argument tegen lidmaatschap sterk verzwakt en deed Zweden een succesvol verzoek tot lidmaatschap.