| dc.description.abstract | In dit essay wordt een poging gedaan om zinnige analogieën te berde te brengen tussen de door de auteur als heterogeen bestempelde discourses jazz en barok. Improvisatie, swing, en de walking bass spelen hierbij de grootste rol, fenomenen die terug te vinden zijn in beide genres. De conclusie is niet erg relevant, niettegenstaande dat het al te zeer duiden van en denken in genres de nuances en subtiliteiten van muziek en de mogelijke dwarsverbanden in gevaar brengt.
Dit essay is ondanks onregelmatigheden, slordigheid, en spel- taalfouten,expres niet verbeterd of aangevuld, opdat de lezer een goed beeld krijgt van wat een gemiddelde bachelorstudent in een werkweek op papier krijgt. | |
