Sympathie voor de duivel

Abstract

In dit onderzoek is de manier waarop Lucifer sympathie opwekt voor een moreel ambigue protagonist geanalyseerd. De hoofdvraag die is beantwoord, is: Hoe komt de structure of sympathy tot stand in Lucifer door middel van het gebruik van een moreel ambigue protagonist? Aan de hand van Murray Smiths structure of sympathy is geanalyseerd hoe de serie de morele evaluatie van kijkers probeert te beïnvloeden door middel van sympathie. De analyse is gebaseerd op cognitieve filmtheorie en is toegepast op drie afleveringen uit het eerste seizoen van Lucifer. Er is een tekstuele analyse uitgevoerd op segmenten uit deze afleveringen met behulp van een shot-voor-shotprotocol. Hierbij is ingegaan op hoe de serie alignment stimuleert, hoe Lucifer allegiance aanmoedigt en hoe de vorm en het narratief van de serie samen met de twee eerste elementen samenwerken om sympathie op te wekken. Door Lucifers emoties toegankelijk te maken voor het publiek door middel van close-ups en toepasselijke, melodramatische muziek, stimuleert de serie begrip voor en alignment tot de antiheld. Doordat toeschouwers Lucifer hierdoor beter begrijpen, kunnen ze zijn immorele gedrag in de juiste context plaatsen en een allegiance tot hem vormen, wat verzachtend werkt voor de morele evaluatie. Ze vergeven zijn moreel foute acties makkelijker omdat ze begrijpen dat hij zich gekwetst voelt. Door de lengte van het narratief krijgen kijkers de mogelijkheid een band te vormen met Lucifer waardoor ze ook zijn goede kanten kunnen leren kennen om zijn slechte kanten te kunnen nuanceren. Een langdurig narratief blijkt ook voordelig om elementen die sympathie opwekken (zoals slachtofferschap) in het verhaal te verwerken. Dus dankzij het stimuleren van alignment, het aansporen van een allegiance en een langdurig narratief ontwikkelen toeschouwers een band met de antiheld, die als basis wordt gebruikt om sympathie voor Lucifer op te wekken ondanks zijn moreel onwenselijke gedrag. De analyse heeft bewezen dat Lucifer door middel van de structure of sympathy sympathie weet te genereren voor een antiheld die moreel imperfect is. Naar aanleiding hiervan en op basis van andere onderzoeken zou nu onderzocht kunnen worden hoe de structure of sympathie van toepassing is op andere antihelden. Daarna kan worden onderzocht of er een limiet bestaat voor de band die toeschouwers met een antiheld voelen, en of deze band onherstelbaar beschadigd zou kunnen worden of niet.