Masculiniteit in Punk: De kritiek op masculiniteit in IDLES’ Joy As An Act Of Resistance (2018) (NL)

Abstract

In dit eindwerkstuk wordt onderzocht op wat voor manier de Britse punkband IDLES omgaat met manifestaties van vormen van masculiniteit in punkmuziek. Op het album Joy As An Act Of Resistance (2018) wordt het onderwerp masculiniteit vaak aangesneden door de band, specifiek op de tracks “Colossus” en “Samaritans”. Deze twee tracks dienen als casestudies waarvan tekst en muzikale ondersteuning geanalyseerd worden vanuit een sociologisch perspectief. In deze twee songs levert de band expliciet kritiek op de normen van masculiniteit waaraan mannen zouden moeten voldoen. De tekst van de songs reikt van persoonlijke ervaringen omtrent deze normen van zanger Joe Talbot tot een beschrijving van het effect van deze normen op mannen in het algemeen. Dit geheel wordt ondersteund door een instrumentatie die de tekst meer impact weet te geven door de hevige punk arrangementen. Deze scriptie maakt gebruik van wetenschappelijke publicaties van onder anderen R.W. Connell en Sam de Boise als theoretisch kader om uit te leggen hoe masculiniteit een niet eenduidig te definiëren concept is en onderdeel is van een grotere wetenschappelijke structuur. Er wordt uitgegaan van het normatieve perspectief op masculiniteit zoals omschreven door Connell. De soorten masculiniteit waarop IDLES kritiek leveren komen overeen met dit normatieve perspectief. IDLES lijken op het eerste gezicht mannen te zijn die dit perspectief van masculiniteit uitdragen, maar doen dit om mensen die in het perspectief geloven van mening te doen veranderen.