| dc.description.abstract | Samenvatting:
Naast het leren van grammatica en lexicon is, een belangrijk aspect van taalverwerving het leren om coherentie of samenhang aan te brengen in een gesprek. Zonder deze samenhang is het niet mogelijk om een grammaticaal correct gesprek te voeren of verhaal te vertellen.
Relationele coherentie omvat in deze context het creëren van samenhang door middel van het aanbrengen van expliciete relaties tussen tekstdelen. Dit wordt uitgedrukt door middel van gebruik van connectieven waaronder bijvoorbeeld en, maar, want, omdat. Door onderzoek te doen naar connectieven kan in kaart worden gebracht of er sprake is van een ondervertegenwoordiging van complexe connectieven. Dit kan wijzen op een eventuele taalachterstand.
Tweetaligheid kent twee vormen, waarbij de leeftijd waarop de verwerving van de tweede taal van start gaat bepalend is. De eerste vorm is successieve tweetaligheid (L2), hier wordt de verwerving van een tweede taal bedoeld bij iemand die al een eerste taal verworven heeft. De tweede vorm is simultane tweetaligheid (2L1), hierbij vindt de verwerving van twee talen voor de leeftijd van drie jaar gelijktijdig plaats.
De volgende vraagstelling staat centraal: “In hoeverre is connectiefgebruik bij tweetalige kinderen ( 2L1 en L2) vergelijkbaar met eentalige kinderen in de leeftijdsgroep 7-8 jaar”? In dit corpusonderzoek zijn de frequentie, diversiteit en de semantische complexiteit van connectieven gebruikt door simultaan tweetalige kinderen (8;00 jaar), successief tweetalige kinderen (7;08 jaar), eentalige kinderen (7;08 jaar) en volwassenen (38;08 jaar) onderzocht. De leeftijd is uitgedrukt in jaren en maanden. De gegevens voor dit onderzoek zijn vergaard door middel van het maken een audio-opname per proefpersoon tijdens de verteltaak.
Dit onderzoek toont aan dat er geen verschil is in de frequentie van het gebruik van connectieven van successief tweetalige kinderen in vergelijking tot simultaan tweetalige kinderen, eentalige kinderen en volwassenen. Ook in het gebruik van diverse soorten connectieven tussen successief en simultaan tweetalige kinderen in vergelijking tot eentalige kinderen en volwassenen is geen verschil gevonden. Op basis van de resultaten van het gebruik van minder complexe connectieven is geen verschil gevonden tussen successief tweetalige kinderen in vergelijking tot simultaan tweetalige kinderen, eentalige kinderen en volwassenen. Opmerkelijk is dat simultaan tweetalige kinderen minder additieve connectieven gebruikten dan eentalige kinderen. Temporele connectieven blijkt significant meer gebruikt te worden door simultaan tweetalige kinderen in vergelijking tot eentalige kinderen, successief tweetalige kinderen en volwassenen. Tot slot blijkt dat kinderen niet minder complexe connectieven gebruikten dan volwassenen.
Samenvattend is er geen indicatie voor een taalachterstand op basis van connectiefgebruik bij tweetalige kinderen vergeleken met eentalige kinderen in de leeftijdscategorie 7-8 jaar. | |
