| dc.description.abstract | Doel In deze studie werd onderzocht in hoeverre de aanwezigheid van psychopathologie bij de ouder dan wel bij het kind, een rol speelt in de kwaliteit van het interactieve gedrag van ouder en/of kind. Methode Twee groepen van ouder-kind paren namen deel aan het onderzoek, waarvan de groep met psychopathologie bij de ouder bestond uit 21 ouder-kindparen en de groep met een pervasieve ontwikkelingsstoornis bij het kind uit 19 ouder-kind paren. De leeftijd van het kind varieerde van 0 tot en met 6 jaar. Voor het meten van de ouder-kind interactie werd de Emotional Availabillity Scales 4th edition toegepast. Hierbij werden voor ouders de domeinen sensitiviteit, structuur, opdringerigheid en vijandigheid onderscheiden en voor de kinderen de domeinen responsiviteit en betrokkenheid. Resultaten & Conclusie Ouders waarbij sprake is van psychopathologie laten meer vijandig gedrag zien dan ouders van kinderen waarbij sprake is van een pervasieve ontwikkelingsstoornis. Er was een trend dat zij ook minder sensitief en gestructureerd en meer opdringerig waren. Bij de kinderen met een pervasieve ontwikkelingsstoornis was de trend dat zij minder responsief maar meer betrokken gedrag lieten zien dan kinderen van ouders waarbij sprake is van psychopathologie. Het gedrag van ouder en kind binnen de groep waarbij sprake is van ouderlijke psychopathologie laat samenhang zien. Binnen de groep met een pervasieve ontwikkelingsstoornis bij het kind bleek geen samenhang te zijn. | |
