Flexibele integratie in de Europese Unie

Abstract

Om voortgang en verdieping te waarborgen binnen de EU moet er een continue convergentie van belangen zijn, zodat alle lidstaten meekunnen in het integratieproces. Dit streven naar uniformiteit is steeds moeilijker geworden, omdat er meer lidstaten bij de EU zijn gekomen en zullen komen. Iedere lidstaat heeft namelijk zijn eigen ideeën over hoe de Unie eruit moet zien, wat haar bevoegdheden zijn en in welke mate een lidstaat zijn autonomie op moet geven. Europa wordt op deze manier gebonden aan de lidstaat met het langzaamste tempo en de minste ambitie voor verdere integratie. Staten zouden daarom meer ruimte moeten krijgen om nauwer samen te werken op terreinen waarop zij dit van belang achten. Hierdoor kunnen er verschillende snelheden van integratie ontstaan. Een flexibele vorm van integratie is voor de EU overigens niet vreemd. Regelmatig heeft flexibiliteit ervoor gezorgd dat er een doorbraak binnen de Europese samenwerking kon worden geforceerd. In deze scriptie zal worden verdedigd dat een Europa van verschillende snelheden op sommige beleidsterreinen de voorkeur heeft boven Europese integratie op één tempo.