Drie hybride Nigeriaanse kunstenaars, en de manier waarop de term nationale identiteit wordt geëxploreerd

Abstract

De intensivering van globalisering en de daarbij gepaard gaande totstandkoming van een global village, brengt het ontstaan van een collectieve of globale identiteit met zich mee. Om het verlies van een specifiek nationale identiteit te voorkomen, wordt deze in sommige landen in toenemende mate gecultiveerd. Dit kan problematisch zijn voor hybride personen: mensen die twee of meerdere culturele achtergronden hebben. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw ontstond een nieuwe generatie Nigeriaanse kunstenaars die naar het Westen ging voor educatie en werk, onder andere de kunstenaars Yinka Shonibare, Njideka Akunyili Crosby en Rotimi Fani-Kayode. Deze hybride kunstenaars kunnen op het gebied van culturele en geografische achtergrond, thematiek in hun kunst en motivatie voor het maken van kunst met elkaar vergeleken worden. Deze scriptie zal onderzoeken op welke manier deze drie kunstenaars omgaan met het begrip nationale identiteit. Aan de hand van de theoretici Herbert Kelman, Homi K. Bhabha en Edward Saïd zal onderzocht worden hoe deze kunstenaars zich tot elkaar, en een nationale identiteit, verhouden. Professor Kelman stelt dat een land bestaat uit verschillende collectieve producten. Deze producten kunnen verbonden worden aan individuele identiteiten. Homi K. Bhabha gaat in op de begrippen hybriditeit en Third Space. Professor Bhabha zet zijn vraagtekens bij een identiteit als homogeen gegeven, en stelt dat elke identiteit een mix is van culturele affiniteiten. Ten slotte gaat professor Saïd dieper in op het begrip oriëntalisme. Volgens hem neemt het Westen een dominerende positie in ten opzichte van het niet-Westen, waarbij het niet-Westen op een onontwikkelde en inferieure manier wordt afgebeeld. Het onderzoek zal uitwijzen hoe het begrip nationale identiteit een verschillende rol kan spelen in het werk van drie Nigeriaanse kunstenaars.