Zelfwaardering en schizotypische trekken bij tweede generatie Marokkaanse en Surinaamse migranten en autochtonen

Abstract

Tot op heden is er geen onderzoek gedaan naar de verschillen tussen impliciete en expliciete zelfwaardering bij Marokkaanse en Surinaamse tweede generatie migranten en autochtonen. Tevens is de samenhang tussen de impliciete zelfwaardering en trekken van schizotypische persoonlijkheidsstoornis nooit eerder onderzocht. Bij het huidig onderzoek zijn de resultaten van de tweede generatie Marokkaanse (n= 13) en Surinaamse (n= 9) migranten, vergeleken met de autochtone Nederlanders (n= 24). De mate van impliciete zelfwaardering is met de Extrinsic Affective Simon Task (EAST) getest. Om te testen in hoeverre deze twee groepen (migranten en autochtonen) verschillen in hun impliciete en expliciete zelfwaardering, is de mate van expliciete zelfwaardering aan de hand van de Visual Anlogue Scales (VASs) en de Rosenberg’s Self Esteem Scale (RSES) gemeten. Daarnaast hebben de groepen de verkorte versie van de Schizotypal Personality Questionaire (SPQ-B) ingevuld, om de aanwezigheid van schizotypische persoonlijkheids kenmerken te bepalen. Tweede generatie migranten hebben een lagere impliciete zelfwaardering dan de autochtonen. Met betrekking tot hun expliciete zelfwaardering, verschillen beide groepen niet significant van elkaar Dit ondersteunt de “social defeat” hypothese. Daarnaast is er echter naar voren gekomen dat er geen significante samenhang bestaat tussen de mate van impliciete zelfwaardering en trekken van schizotypische persoonlijkheidsstoornis. Mogelijk spelen er meerdere factoren, dan enkel een lage impliciete zelfwaardering, een rol bij het verhoogde risico op het ontwikkelen van schizofrenie bij tweede generatie Marokkaanse en Surinaamse migranten.