‘Gedwongen en vrije liefde’ in Suriname
Summary
Na de onafhankelijkheid in 1975, is binnen Suriname het natiegevoel steeds sterker geworden. Hierdoor zijn bevolkingsgroepen, ook tegenwoordig, in het dagelijks leven steeds meer met elkaar in contact gekomen.
De Hindostaanse gemeenschap is echter nog een relatief ‘gesloten’ gemeenschap binnen deze samenleving.
Bepaalde gebruiken en tradities, waaronder het huwelijk, worden sterk nageleefd, door deze gemeenschap. Met name jonge Hindostaanse jonge vrouwen die in Suriname leven, krijgen te maken met bepaalde wrijvingen door deze ogenschijnlijk twee verschillende werelden. Deze jonge vrouwen hebben enerzijds te maken met de eisen, die vanuit de gemeenschap gesteld worden en met een samenleving die steeds meer open wordt, en anderzijds voelen zij zich een geëmancipeerd en modern individu en willen zij eigen keuzes maken in een samenleving en tijdperk die steeds moderner wordt. Twee werelden die ogenschijnlijk niet verenigbaar zijn, maar die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In deze scriptie wordt aan de hand van twee huwelijkscasussen, diverse interviews, gesprekken en observaties beschreven hoe deze vrouwen omgaan met traditie in een (laat)moderne tijd.