‘Ge zijt er en ge moet er aan wennen’ : Het aanpassingsproces van ouderen in het verpleeghuis

Abstract

Ouderen die permanent verhuizen naar een verpleeghuis staan voor de taak zich aan te passen aan een nieuwe woonomgeving waar zij niet echt voor kiezen. De wijze waarop ouderen zich aanpassen en hoe de ouderen deze aanpassing ervaren wordt in een kleinschalig kwalitatief onderzoek beschreven. Het doel van dit longitudinaal onderzoek was de verpleegkundige zorg voor pas verhuisde ouderen te verbeteren. Acht residenten zijn in de eerste en in de derde maand na de verhuizing geïnterviewd op een open wijze. De data zijn verwerkt met gebruikmaking van technieken van de Grounded Theory Approach. In de wijze van aanpassen zijn aspecten te onderkennen die bij alle ouderen naar voren kwamen zoals treuren. Er bleken echter ook verschillen te bestaan, onder te brengen in drie typologieën, namelijk: acceptatie, ‘er het beste van maken’ en ‘zich erbij neerleggen’. De belangrijkste beïnvloedende factor hierbij was de betrokkenheid van de familie. Positief aan aanpassing vonden de ouderen dat zij door aanpassing problemen met de omgeving, bijvoorbeeld met de verpleegkundigen, voorbleven. Negatief aan aanpassing was voor de ouderen het verlies van identiteit. De uitkomst vraagt om een uitbreiding van het onderzoek zodat saturatie bereikt kan worden en theorievorming mogelijk is. Toch is mogelijk om op grond van de bevindingen aanwijzingen te geven voor verbetering van de zorg aan ouderen in een verpleeghuis.