IJzerconstructies in Nederland: wiskunst of bouwkunst, ingenieur of architect? Het debat over de toepassing van ijzer als bouwmateriaal in de periode 1890-1910

Abstract

Aan het begin van de jaren 1890 waren de meningen in architectenkringen sterk verdeeld wat betreft het bouwen met ijzer. Dit nieuwe constructiemateriaal maakte grotere constructies mogelijk en bracht nieuwe vormen en verhoudingen met zich mee. Deze nieuwe vormen vielen echter buiten de gevestigde academische definities van termen als schoonheid en monumentaliteit, definities die in de jaren negentig aan verandering onderhevig waren, en waar eigenlijk geen overeenstemming meer over bestond. Voor de volledige acceptatie van het ijzer als bouwmateriaal was daarom een omslag in het denken nodig, er moest gezocht worden naar een andere definitie voor de term schoonheid. Veel architecten stonden hier onwelwillend tegenover, en dus was er genoeg aanleiding voor debat.