Hardnekkige rekenproblemen in het VMBO. Kunnen leerlingen met hardnekkige rekenproblemen gesignaleerd worden m.b.v. de toetsen ‘Rekenen en Wiskunde’ van Cito?

Abstract

Inleiding: Hardnekkige rekenproblemen worden ook wel aangeduid als dyscalculie wanneer er problemen zijn met het vlot en accuraat oproepen van reken- en wiskunde kennis. In het (voortgezet) onderwijs is men op zoek naar een screeningsinstrument voor dyscalculie. Methode: Er is onderzocht of de toets Rekenen en Wiskunde (Cito) in combinatie met de Instaptoets Basisvaardigheden (HbL) en een dossieranalyse onderscheid kan maken tussen leerlingen die mogelijk dyscalculie hebben en leerlingen die dit waarschijnlijk niet hebben. Resultaten: Onderscheid maken tussen deze leerlingen is niet mogelijk als gevolg van onvoldoende dossiergegevens. Tevens hebben zwakke rekenaars nog veel moeite met de basisvaardigheden van rekenen. De vooruitgang die deze leerlingen laten zien tussen de twee metingen, worden verklaard door schoollocatie oftewel wiskundedocent en door het resultaat op de voormeting. Conclusie: Het blijkt dat met name de zwakke presteerders profiteren van het onderwijs op Piter Jelles wat, gecontroleerd voor de voormeting, vooral leidt tot een significant grotere vooruitgang op de schaal ‘Meten en tijd’. De gebruikte toetsen kunnen echter niet ingezet worden als screeningsinstrument voor dyscalculie. Discussie: Verder onderzoek naar het ontwikkelen van een screeningsinstrument is nodig.