'Ah! non credea mirarti' Uitvoeringsgeschiedenis van een belcanto-aria
Summary
De aria ‘Ah! non credea mirarti’ uit Vincenzo Bellini’s La sonnambula (1831) wordt in de muziekwetenschap traditioneel aan de hand van de partituur geanalyseerd waarbij de componist als enige auteur van het Werk wordt beschouwd. In deze scriptie doe ik recht aan de status van muziek als uitvoerende kunst door vertolkers van de aria als volwaardige coauteurs in mijn analyse te betrekken. Aan de hand van geluidsopnamen van verschillende zangeressen geef ik de uitvoeringsgeschiedenis van ‘Ah! non credea mirarti’ weer. Ik maak gebruik van spectrogrammen om aspecten van de uitvoering aanschouwelijk te maken. De zangstijl van het belcanto en de sociale context van de uitvoering blijken in de loop van de tijd aan veranderingen onderhevig te zijn geweest waardoor de betekenis van de aria niet onveranderlijk ligt besloten in de notatie.