Nederlanders in den Vreemde; 13e provincie of 13e eiland? Een onderzoek naar het Nederlanderschap en het thuisgevoel van de Nederlandse expats in Jakarta.
Summary
Nederlandse expats worden steeds vaker ingezet om in het buitenland te gaan werken. In 2004 emigreerden meer dan 112.000 Nederlanders naar het buitenland om te wonen en te werken. Zij 'migreerden' veelal vanuit hun thuisland Nederland naar hun nieuwe land van tijdelijke vestiging, zoals Indonesi"e. Daarmee is 'thuis' als plek waar iemand behoort allerminst vanzelfsprekend. Weinig plaatsen op de wereld blijven onontdekt door de steeds groter wordende mobiliteit van mensen, ondernemingen, media, enzovoort. Toename van internationale contacten, zakenreizen en het voor langere tijd uitzenden van mensen naar het buitenland zijn een normaal verschijnsel geworden en merknamen van multinationals als Heineken, Coca Cola, Friese Vlag en Levi's tref je waar ook ter wereld aan. Nederlandse expats hebben een hele andere situatie als het gaat om migratie, in vergelijking met vluchtelingen of asielzoekers. Zij hoeven het land niet uit om politieke of economische redenen, maar ze vertrekken omdat ze dat bewust en vrijwillig besloten hebben, bijvoorbeeld omdat ze toe waren aan een andere omgeving en uitdaging. Ik denk dat zo'n aanpassingsproces er anders uitziet dan dat van iemand die uit economische of politieke noodzaak vertrokken is.De Nederlandse expats bevinden zich in dat opzicht in een 'luxere' positie. Antropologen hebben veel onderzoeken gedaan naar die groep locals, maar mijns inziens is er veel minder onderzoek gedaan naar de globals. De doelstelling van dit onderzoek was om inzicht te krijgen in de wijze waarop een groep globals, in Bauman’s terminologie, een thuisgevoel creëert bij een tijdelijke migratie en welke betekenis het Nederlanderschap heeft voor Nederlandse expats tijdens hun werk en verblijf in Indonesië. Ik heb me hierbij gericht op de homemaking processen, aanpassingsprocessen en identiteitconstructie van Nederlandse expats in Jakarta.