| dc.description.abstract | Internationale kerken in Nederland, ook wel migrantenkerken genoemd, hebben in de korte tijd dat ze in Nederland zijn een meer of minder vitale muziekpraktijk ontwikkeld. Zij nemen binnen de protestantse muziekcultuur van Nederland een bijzondere positie in.
Het eerste hoofdstuk bestaat uit een schets van de contouren van deze muziekcultuur vanuit Nederlands perspectief, alsmede samenvattingen van de literatuur en het discours en de begrippen die relevant zijn voor dit onderzoek. In het tweede hoofdstuk worden de onderzoeksvraag- en methode uiteengezet. De hoofdstukken drie tot en met zes bevatten verslagen van het praktijkonderzoek, waarna het zevende hoofdstuk met conclusies het onderzoek afrondt.
De centrale vraag luidt: Waaruit bestaat anno 2008 de muziekpraktijk die zich recent ontwikkelde in de internationale kerken in Nederland, aan de hand van veldstudies in de vier Randsteden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht?
De empirische basis voor de thesis wordt gevormd door vijf casussen. Vanuit een brede context richt ik het zoeklicht steeds specifieker op de muziekpraktijken. Elke casus begint bij de migrantengroep in het algemeen, hun geschiedenis en migratiemotieven. Vervolgens belicht ik de positie van de desbetreffende migrantengroep in de desbetreffende stad. Tot slot kijk en luister ik naar de musici en de gemeenschap waarbinnen zij functioneren. De muziekpraktijk bestudeer ik als performance, als sociale muziekactiviteit op een bepaalde plaats op een bepaald moment. De religieuze bijeenkomst als 'ritueel geheel' is de performance, niet slechts het optreden van de musici.
De performativiteit van de vijf locaties variëert evenals de context. Overeenkomsten zijn soms te vinden in het transnationale perspectief van de muziekpraktijken, de motivatie van de musici maar ook in gender, instrumentkeuze, scholing en vaardigheden en soms repertoire. De diensten blijken bovendien een vergelijkbare opbouw te hebben waarbinnen de rol en functie van muziek grotendeels overeenkomt. De kwaliteiten van uitvoering vertonen zowel verschillen als overeenkomsten op materieel, praktisch-ritueel, emotioneel, narratief en sociaal-cultureel gebied.
Conclusie: De muziekpraktijken van de vijf jonge, protestantse, internationale kerken in Nederland bestaan anno 2008 uit niet-institutioneel geschoolde, niettemin vaardige musici met een meer dan gemiddeld talent, waarvan de migratiemotieven sterk variëren en die voornamelijk religieus gesocialiseerd zijn binnen het internationale Pentecostalisme van na de jaren tachtig van de vorige eeuw. Hun instrumentkeuze is een adaptatie van de mainstream popcultuur evenals hun repertoirekeuze die sterk gericht is op inclusiviteit. De muziekpraktijken, waarin de musici een balans zoeken tussen dienstbaarheid, pragmatisme en ambitie, nemen een zeer belangrijke plaats in in de individuele levens van de musici en staan ten dienste van een liturgie waarbinnen de muziek door middel van herkenning een belangrijke rol vervult op het gebied van moodmanagement, overdracht van Godsbeelden en bijbels thema's naast het creëren en bevestigen van een kosmopolitische religieuze identiteit. De praktijken opereren hierbij postmodern: de muziekculturen zijn gedeterritorialiseerd en binnen de praktijken ligt de nadruk op eclectische keuze van zo herhenbaar mogelijk materiaal. Daarnaast voorzien sommige liederen in een taal die de emotionele dimensies van daadwerkelijke beleving, de expressie van de spiritualiteit en de creatieve veerkracht van de menselijke geest onder omstandigheden van diaspora weerspiegelt. | |
